مَردان خُدا

    شهید سیّد علی اکبر حسینی کوهستانی

 

به گزارش خبرگزاری جنگ و گنج، شهید سید علی اکبر حسینی کوهستانی، فرزند سیّد رسول متولد سال 1349 به شماره شناسنامه 3 در روستای کوهستان شهرستان بهشهر به دنیا آمد.

سال 1355 به همراه خانواده به قم مهاجرت نمود و در دبستان شهید هادی کریمی مشغول تحصیل گردید. از جمله ویژگی های شهید کوهستانی به خصلت عاطفی وی می توان اشاره کرد. بسیار با شهامت بود. ترس در او جایی نداشت. همان سال 57 با آن که سن چندانی نداشت وقتی حکومت نظامی می شد (قم) به محله های شهر می رفت و به همراه انقلابیون حتی چند بار سوار تانک شد. از روحیه اجتماعی و ادب بالایی برخوردار بود. با هر شخصی می نشست ارتباطی توأم با حفظ منزلت طرف مقابل برقرار می کرد که این خود خصیصه ی تمام شهدا بود.

به کار عشق می ورزید. با آن که مشکل اقتصادی چندانی خانواده اش نداشت بعضی شب ها در مغازه کار می کرد و اکراهی از کارکردن نداشت. به جبهه علاقه مند بود. کراراً به بسیج قم جهت اعزام به جبهه مراجعه کرد ولی به خاطر پائین بودن سن او را نمی پذیرفتند.

از طریق بسیج بهشهر آخرالامر با وساطت و شفاعت پدرش پذیرفته شد و به منطقه ی جنگی اعزام گردید. به بزرگ ترها به چشم پدر نگاه می کرد. یک بار مستقیم به پدرش گفت : شما روحانی بدون عمل هستی؛ بالای منبر به مردم می گویی بچه هایشان را به جبهه بفرستند ولی خودت اجازه رفتن به منطقه را به من نمی دهی... . سید علی اکبر سرانجام پس از حضور چند ماهه اش در مناطق عملیاتی جنوب، در عملیات کربلای 5 به خیل شهدا پیوست و به خانواده اش عزت و شرافت بخشید.

فرازی از وصیت نامه ی شهید سید علی اکبر حسینی کوهستانی :

با سلام بر حضرت محمد (ص) خاتم انبیا و بر دُخت معظمه اش فاطمه زهرا (س) و دوازده معصوم و با درود بر امام امت؛ کسی که دنیا و استعمارگران جهان با شنیدن نامش به لرزه می افتند. خدایا ! عشق به انقلاب و امام چنان در وجودم شعله ور است که اگر هزاران بار مرا تکه تکه کنند یا صدها بار بکشند، امام و انقلاب را تنها نخواهم گذاشت. خودم را پیرو مَرام سید الشهداء می دانم و به ندای مولایم لبیک می گویم. من از پدرم درس ایثار و مقاومت آموختم؛ برای همین دوست دارم مانند جدّم حسین انسانی باشم که در طریقت عشق به معشوق همچون شمع بسوزم و جسم ناقابلم را در این راه مقدس فدا کنم تا بتوانم در تاریکی شب، خدا را با بصیرت دل ببینم.

بار الها ! دوست دارم با تو ملاقات کنم و درصحرای گرم جبهه در نیمه های شب با دلی آکنده از عشق و معرفت به حق خدای خویش و از اعماق وجودم درک کنم و ببینم که خداوند چگونه مرا می آمرزد. دوست دارم از جبهه های نور و از این کربلای حسینی برنگردم و جای گرم برادران شهید عبدالحمید داوری و امیر علی اسحاقی را پُر کنم. همه باید روزی این دنیای فانی را ترک کنند پس چه مبارک که در راه حق تعالی، به سوی معبودم بشتابم... .